مقایسه دو تکنولوژیRFID و NFC

Radio Frequency Identification- RFID یک تکنولوژی برچسب گذاری است که به علت مزایای بسیارش- که آن را با تکنولوژی‌های برچسب گذاری امروزی مانند بارکد، متمایز می‌کند- توجه گسترده‌ای به آن شده است.

ارتباط نزدیک میدانی(Near Field Communication) یا همان NFC یک زیر مجموعه از RFID است که گستره‌ای از ارتباطات را در ۱۰ سانتی متر یا ۴ اینچ محدود می‌کند.

به گزارش ایتنا، تکنولوژی RFID از امواج فرکانسی فعال یا غیر‌فعال یا ترکیبی از هر دو استفاده می‌کند، برچسب‌های فعال RFID دارای یک منبع نیرو هستند که به گسترش دامنه آنها (حتی بیشتر از دستگاه‌های غیرفعال متکی به انرژی) کمک می‌کند.

از جمله مزایای استفاده از RFID ، ‌اندازه بسیار کوچک tagهایی است که استفاده از این تکنولوژی در محصولات کوچک ممکن می‌سازد. یکی دیگر از مزایای فوق العاده آن ، این است که نیازی به یک خط مستقیم دید برای اطلاعات ندارد و این ویژگی برای برنامه‌های ردیابی وسایل که در آنها سرعت ،ضروری می باشد بسیار مطلوب است.

امواج RF برای انتقال اطلاعات در فواصل بسیار طولانی استفاده می‌شود و RFID نیز از این قضیه مستثنا نیست. امواج RF می‌توانند به مسافت‌های بسیار طولانی برسند، به ویژه هنگامی که تقویت شوند.

این نوع محدوده در برنامه‌های کاربردی خاص مانند ردیابی حیوانات بسیار مطلوب است چرا که هنگامی که حیوانی ردیابی می‌شود ممکن است چندین کیلومتر حرکت کند.

اما این محدوده برای برنامه‌های کاربردیی مانند کارت‌های نقدی یا گذرنامه‌ها مناسب نمی‌باشند. افراد سودجو می‌توانند به اطلاعات شما دسترسی پیدا کرده و آن را به تگ دیگری انتقال داده و آن را برای خود مورد استفاده قرار دهند، اینجاست که NFC وارد می‌شود.

اشیایی که با تکنولوژی NFC برچسب گذاری می‌شوند معمولا از نوع passive یا غیرفعال هستند زیرا نیاز به دامنه وسیعی ندارند، برخی از آنها حتی دارای محافظی هستند که احتمال دسترسی افراد به اطلاعات درون تگ‌ها را کاهش می‌دهد. ضرورت این محافظ زمانی ملموس‌تر می‌گردد که حتی تگ‌های بدون نیرو همچنان قابل خواندن از فواصل بیش از ۱۰ متر با تجهیزات تخصصی هستند. در حال حاضر، برخی تلفن‌های همراه به تکنولوژی NFC مجهز شده‌اند به طوری که می توان آن‌ها را به عنوان کارت نقدی مورد استفاده قرار داد.