چاپ بارکد

در این روزگار مصرف‌گرایی پرقدرت، بارکد، تجارت بزرگی است. بارکد در فرایندهای گوناگون چاپ مورد استفاده قرار می‌‌گیرد اما یکی از حوزه‌هایی که به شدت در حال تلاش برای استفاده از قابلیت‌های بارکد است، جوهرافشان‌ها هستند

البته الان جوهرافشان‌ها انتخاب اول برای چاپ بارکد نیستند چرا که مرکب آب پایه آن‌ها نمی‌‌تواند چاپ بادوامی تولید کند و از دیگر سو رزولوشن آن هم پایین است. اما با این حال، رشد تکنولوژی باعث می‌‌شود که کاربردهای دیگری نیز در بازارها به وجود آید.

جوهرافشان‌ها به مثابه یک تکنولوژی چاپی غیرتماسی می‌‌توانند به‌طور مستقیم بر روی سطوح نامتعارف مثل مقوای کنگره‌دار هم چاپ کنند. افزون بر این، هزینه‌های ماشین و سطوح چاپ‌پذیر کم‌تر از حد معمول است و سرعت کار هم فوق‌العاده خوب است. این‌ها همه جزو دارایی‌های جوهرافشان‌ها در حوزه چاپ بارکد به شمار می‌‌آیند.

چاپ بارکد به مثابه هنر

کیفیت چاپ در سیستم بارکد از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است. یک بارکد که خوب چاپ و تولید شده باشد برای موفقیت هر نوع سیستم بارکد جنبه حیاتی دارد. هر گاه در یک سیستم خطای خواندن بروز کند، بی‌‌تردید علت اصلی آن بد چاپ شدن بارکد است. کیفیت چاپ به مراتب مهم‌تر از نوع پرینتر مورد استفاده است.

کیفیت در چاپ بارکد در گرو پخش مرکب، نقاط چاپ، نقاطی که باید سفید باشد، ضخامت میله‌ها (خطوط بارکد یا رمزینه‌ها)، نوع کاغذ و دوام چاپ و قدرت بازتاب آن است لیبل‌ها باید بر حسب مشخصات کدها چاپ شوند. در واقع چاپ لیبل ارزان‌، گران‌ترین راه‌حل است.

مؤثر‌ترین و ارزان‌ترین شیوه چاپ بارکدهای استاتیک، چاپ آن‌ها در فرایند تولید محصول است. وقتی بارکد در چارچوب آرت‌ورک طراحی شود، به طرز مؤثر‌ی رایگان تمام خواهد شد، چرا که هزینه‌ها به حجم چاپ وابسته است. از آن‌جا که بارکدها با هر نوع تکنولوژی چاپ کار می‌‌کنند، بنابراین هزینه‌های اضافی چاپ تحمیل نخواهد شد. البته چنین شیوه‌ای به‌طور عمده به‌کار بارکدهای استاتیک می‌‌خورد (بارکدهایی که در همه زمان‌ها و در مورد همه اشیایی که بر روی آن‌ها چاپ می‌‌شوند، تغییری نخواهند داشت). چنین کاری در چاپ بسته‌بندی و آرت‌ورک‌ها قابلیت اجرا دارد. اگر از چاپ بارکد در فرایند تولید محصول استفاده نشود، آنگاه باید بارکدها را خرید و یا به‌صورت چاپ براساس تقاضا آن‌ها را به چاپ رساند.

روش‌های چاپ بارکدپردازش تصویر با چاپگرهای رومیزی‌

به نسل کنونی چاپگرهای رومیزی ایمیج پروسسور می‌‌گویند. هزینه‌های خرید بسیار اندک است. حتی مؤثر‌ترین ابزارهای این حوزه هم به ندرت از پانصد یورو گران‌تر است و عده‌ای از آن‌ها هم کسری از این رقم هستند.  هزینه‌های نصب و همگرا‌سازی این ابزارها هم بسیار اندک است. برخی از این چاپگرها یا ایمیج پروسسورها اگر مدام مورد استفاده قرار نگیرند، می‌‌توانند به عنوان دستگاه فاکس هم مورد استفاده قرار گیرند.

بیشتر ایمیج پروسسورها، چاپگرهای جوهرافشان ورقی هستند، ولی برخی از آن‌ها هم دارای تغذیه رول هستند. اما متأسفانه این نوع چاپگرها به جای این‌که رو به افزایش باشند، رو به کاهش هستند. اگر از لیبل‌های مناسب استفاده شود، کیفیت چاپ بسیار بالاست.

باید گفت که جوهرافشان‌ها برای چاپ بارکد در محیط‌های نرم مناسب هستند و در غیر این صورت باید به نحوی آن‌ها را تحت پوشش قرار داد. مرکب در این حالت ظرف چند ثانیه خشک و پایدار می‌‌شود. جوهرافشان در برابر خیس‌شدگی مقاوم نیست و با کم‌ترین میزان بارندگی، پخش می‌‌شود. کارتریج مرکب هم بسیار گران است.

چاپگرهای انتقال حرارتی‌

برای محیط‌های سخت، چاپگرهای انتقال حرارتی (TT) Thermal Transfer    بیشترین کاربرد را دارند. کارهای چاپگرهای انتقال حرارتی را می‌‌توان در حوزه‌هایی از بارهای فرودگاهی تا انواع لیبل‌های مخصوص حمل بار و موجود در قفسه‌ها دید. سازندگان پیشتازی چون Zebra ، Sato، Intermec و Datamax ابزارهای مناسب و قابل اتکایی تولید می‌‌کنند.

چاپگرهای انتقال حرارتی از همان تکنولوژی چاپگرهای حرارتی مستقیم استفاده می‌‌کنند. تنها تفاوت در این‌جا، حذف ابزار پوشش زدن شیمیایی به نفع کاغذهای معمولی (حساس نشده) و ریبون مخصوص مرکب است. یک فیلم ریبون مقاوم پلی‌استر که با یک مرکب خشک انتقال حرارتی پوشش می‌‌خورد بین هد چاپی حرارتی و لیبل قرار می‌‌گیرد. هد چاپی حرارتی برای ذوب مرکب بر روی سطح لیبل مورد استفاده قرار می‌‌گیرد. ریبون پلی‌استر سپس کنار می‌‌رود و تصویری ثابت و منفعل از خود به جای می‌‌گذارد لیبل‌های انتقال حرارتی به سهولت از طریق سطح شفاف و شکننده خود قابل شناسایی هستند.

چاپ انتقال حرارتی از یک ریبون رول چاپی نازک و یکبار مصرف استفاده می‌‌کند که وقتی از طریق هد حرارتی ذوب می‌‌شود برای شکل دادن تصویر بر روی لیبل قرار می‌‌گیرد (شکل 1) و با انواع کاغذها کار می‌‌کند.

در انتقال حرارتی از ریبون‌هایی استفاده می‌‌شود که پشت آن‌ها دارای پوشش است، علاوه بر این از فیلم و مرکب هم استفاده می‌‌شود. پوشش ریبون باعث می‌‌شود تا هد دچار خراش و ساییدگی نشود و در عین حال گرما را از هد دور می‌‌کند. وقتی حرارت از هد برمی‌خیزد، فیلم هدایت گرما را برای مرکب به عهده گرفته و مانع ذوب شدن و جرم گرفتن آن می‌‌شود.

مرکب‌ها اغلب آمیزه‌ای از موم و رزین هستند. ریبون‌های مومی به‌طور عمده جزو ریبون‌هایی هستند که کاربرد کلی دارند و اغلب از نظر اقتصادی هم مقرون به صرفه هستند. ریبون‌های موم و رزین ارزان‌تر از ریبون‌های رزین خالص بوده و دوام خوبی هم به‌کار می‌‌دهند. ریبون‌های رزین با دوام‌ترین تصاویر را تولید می‌‌کنند ولی به حرارت بیشتری در هدهای چاپی نیاز دارند.

لیبل‌های انتقال حرارتی نسبت به گرما و رطوبت بی‌‌تفاوت هستند و لذا تصاویر آن‌ها نه‌تنها از سطح جدا نمی‌‌شود، بلکه بسیار بادوام هم هست. بنابراین می‌‌توان گفت که لیبل‌های انتقال حرارتی مشکل بی‌‌رنگ شدن کار را حل کرده‌اند.

چاپگرهای انتقال حرارتی اغلب برای تغذیه رول طراحی شده‌اند و برای محیط‌های صنعتی مناسب هستند. چاپ لیبل به‌صورت تکی و چندتایی در گرو نرم‌افزار عامل آن است و اغلب با سه محدودیت همراه است: هزینه‌ عملیات گران‌تر از چاپگرهای حرارتی مستقیم و چاپگر لیزری است، ریبون به خوبی بازیافت نمی‌‌شود و سطح چاپی باید با مرکب و سطوح چاپ‌پذیر همخوان باشد.

اما در هر صورت کیفیت کار شما در گرو مدل، سازنده و میزان هزینه‌هایی است که می‌‌کنید. اکنون برخی از مشخصات را می‌‌بینید:

* رزولوشن: 200 تا 600 دی‌پی‌آی، به‌طور معمول 300 دی‌پی‌آی‌-   عرض لیبل: 80 تا220 میلی‌متر که به‌طور معمول 100 تا 105 میلی‌متر است‌-   سرعت چاپ: 10 تا 300 میلی‌متر در ثانیه‌

چاپگر لیبل هم مثل چاپگرهای سنتی توسط نرم‌افزارهای کامپیوتری کار می‌‌کند. داده‌ها برای هد چاپی انتقال حرارتی ارسال می‌‌شوند و اطلاعات سپس بر روی رول سفید لیبل‌ها چاپ می‌‌شود که می‌‌تواند همراه با لوگوی شرکت‌ها باشد.

چاپگرهای انتقال حرارتی شش‌رنگ ریبون دارند تا از طریق آن‌ها بتوانند سفارشات مربوط به لیبل‌های رنگی را چاپ کنند. با این همه، عمده چاپگرهای انتقال حرارتی از ریبون‌های سیاه استفاده می‌‌کنند.

چاپ انتقال حرارتی همچنین با طلاکوب هم ترکیب شده است. کاغذ از برابر هد طلاکوب عبور می‌‌کند و داده‌های استاندارد، لوگوها و حاشیه‌ها و غیره تا پنج رنگ چاپ می‌‌شوند. لیبل، سپس لمینیت و دای‌کات شده و زواید آن حذف می‌‌شود و لیبل نهایی کنار گذاشته می‌‌شود. در یک عملیات پیوسته، صد لیبل در دقیقه تولید می‌‌شود.

چاپگرهای حرارتی مستقیم‌

چاپگرهای حرارتی مستقیم (DT) Direct Thermal از هد حرارتی و کاغذهای حساس به حرارت استفاده می‌‌کنند که هنگام عبور از زیر هد، تیره می‌‌شود. هد چاپی اغلب از نقاط مربع شکل تشکیل شده و با کنترل میکروپروسسور سرد می‌‌شود. چاپ حرارتی مستقیم یک تکنولوژی قدیمی است که ابتدا برای ماشین‌های کپی و فاکس ارزان قیمت طراحی شده و سپس به تکنولوژی مناسب برای چاپ بارکد تبدیل شده است.

هد چاپی حرارتی یک آرایه خطی بلند از المنت‌های حرارتی مقاوم است (40 تا 120 عدد در هر سانتی‌متر) که نسبت به کاغذ در حالت عمودی قرار دارند. هر المنت هد چاپی حرارتی، حوزه‌ای را که از لحاظ شیمیایی دارای پوشش است حرارت می‌‌دهد. این امر باعث یک واکنش شیمیایی برای شکل‌گیری نقطه می‌‌شود. تصاویر با استفاده از چینش نقاط در زیر هد چاپی شکل می‌‌گیرند. چاپ حرارتی مستقیم یک انتخاب عالی برای لیبل‌های بارکدی است که با سهولت صورت می‌‌گیرد و از نظر اقتصاد محیطی هم مقرون به صرفه است (با استفاده از مواد قابل بازیافت).

کار با چاپگرهای حرارتی مستقیم در مقایسه با تکنولوژی‌های مشابه، بسیار آسان است و نه به تعویض ریبون و نه به پر کردن تونر، هیچ نیازی ندارد. افزون بر این، این کار چه در زمینه چاپ لیبل تکی و چه چندتایی با باطله همراه نیست.

تعداد قطعات این نوع چاپگرها محدود است و بنابراین هم بی‌‌صدا و هم ارزان هستند. این چاپگرها برای کتابخانه‌ها، بیمارستان‌ها و دفاتر بسیار مفید هستند. میزان چاپ در این نوع چاپگرها، 50 عدد در دقیقه است. برخی از لیبل‌ها هم فقط با برخی از دستگاه‌های سبک قابل تشخیص هستند (از طریق تابش نور). کنتراست در این حالت معادل 80 درصد کاغذهای معمولی است.

از آن‌جایی که در چاپ حرارتی مستقیم از گرما برای تغییر رنگ کاغذ استفاده می‌‌شود ممکن است آن‌چه چاپ شده در برابر نور یا نور آفتاب و یا در مناطق بسیار گرم بی‌‌رنگ شود و بنابراین برای چاپ بارکد با عمر کم و برای بارکد اجناس بر روی قفسه‌ها مفید است. نکته قابل ذکر دیگر به عنوان مزیت در این زمینه، عدم استفاده از تونر، ریبون یا مرکب است.

پرینترهای جوهرافشان‌

حداکثر رزولوشن در این ابزارها 300 دی‌پی‌آی است. اما چاپگرهایی هم اکنون به بازار آمده‌اند که کیفیت عکس را دارند. این امکان باعث شده است تا بتوان به یک چاپ کیفی با رزولوشن بالا و کدهایی با محدوده دنسیته 2 رسید. با این همه باید لیبل‌ها با پوشش‌هایی محافظت شوند، مگر این‌که در شرایط غیرآسیب‌پذیر باشند. چرا که مرکب‌های مورد استفاده آب‌پایه هستند و در برابر سایش یا اشعه آفتاب آسیب‌پذیرند. به طورکلی چاپگرهای جوهرافشان برای بارکد زدن اسناد مفید هستند.

از چاپگرهای جوهرافشان می‌‌توان به‌طور ویژه در چاپ کارتن با بارکدهای بزرگ هم استفاده کرد، این کارکرد در مورد چاپ داده‌هایی که توسط انسان قابل خواندن هستند (و نه ماشین) ‌نیز قابل تعمیم است که با سرعت بالا صورت می‌‌گیرد و برای استفاده صنعتی نیز مناسب است.

جوهرافشان‌ها می‌‌توانند مرکب را بر روی سطح لیبل آن هم به‌طور پیوسته بریزند (جوهرافشان‌های پیوسته) و در واقع کل کار را با یک اسپری به پایان ببرند و یا براساس قطره‌چکانی عمل کنند (جوهرافشان‌های قطره براساس نیاز).

جوهرافشان‌های صنعتی، مثل آن دسته که برای چاپ بارکد بر روی کارتن‌ها مورد استفاده قرار می‌‌گیرند باید از نظر چکیدن مرکب، با دقت به‌کار برده شوند. سال‌هاست که چاپگرهای جوهرافشان با سرعت بالا توسط صنعت بسته‌بندی مورد استفاده قرار می‌‌گیرند. یک نفع اساسی در این زمینه این است که سرعت کار بالا است و در هر دقیقه تا دو هزار کد ده رقمی بر روی فرمت دات ماتریس 7*5 قابل چاپ است.

جوهرافشان‌های پیوسته از نوعی مرکب رنگینه‌ای استفاده می‌‌کنند که در فیبر کاغذها نفوذ می‌‌کند و قطره‌ها را با اندازه‌ها و حجم‌های متفاوت بر روی سطح چاپ‌پذیر منتقل می‌‌سازد.

اما در عین حال از آن‌جا‌یی که در مرکب، کربن وجود ندارد، برخی از اسکنرها (دستگاه‌های بارکدخوان) قادر به خواندن چاپ جوهرافشان‌ها نیستند. این سیستم برای بارکدهای تاریخ‌دار بسیار مناسب است اما برای کارهای مبتنی بر دنسیته کم، مناسب نیست. در ضمن باید گفت کنترل نقطه‌ها در این سیستم دقیق نیست ولی بارکدهایی با ضخامت یک میلی‌متر را بر روی مقوای کنگره‌دار به خوبی چاپ می‌‌کند.

جوهرافشان‌های قطره براساس نیاز از مرکب‌های گرما ذوب که به سرعت هم خشک می‌‌شوند، استفاده می‌‌کنند تا مرکب پخش نشود. میله‌های بارکدهای با کیفیت بالا تا قطر 127/0 میلی‌متر با همه پویشگرها (دستگاه‌های بارکدخوان) خوانده می‌‌شوند. این میله‌ها برای چاپ بر روی کارتن‌ها مناسب هستند.

چاپگرهای لیزری‌

چاپگرهای لیزری شبیه دستگاه‌های فتوکپی کار می‌‌کنند. آن‌ها جریان‌های کنترل‌شده‌ای از یون‌ها را بر روی سطح سیلندر چاپ منتقل می‌‌کنند که در نتیجه این کار، تصویر شارژ می‌‌شود. تصویر شارژشده سپس به جذب ذرات تونر براساس نیاز می‌‌پردازد و از این طریق تصویر را بر روی سطح کاغذ منتقل می‌‌سازد. پس از آن‌که تصویر منتقل شد، گرما و فشار (فیوز) باعث نقش بستن تصویر می‌‌شود. سرعت چاپ در این جا بالا است اما سطح چاپ کوچک است. بنابراین چاپ لیزری بیشتر برای بارکدهای تاریخ‌دار بر روی لیبل‌ها و به‌خصوص برای چاپ بر روی اقلام کوچک الکترونیک مناسب است. رزولوشن در چاپگرهای لیزری اندک است و بنابراین برای خواندن از طریق چشم انسان - در خواندن با ابزار  مناسب هستند. کنتراست کار هم در چاپگرهای لیزری بالا نیست.

چاپگرهای لیزری برای استفاده بر روی اسنادی که به بارکد نیاز دارند، مناسب‌تر هستند. آن‌ها می‌‌توانند کدهای با کیفیت بالا را از جمله کدهای 2D  را به خوبی چاپ کنند. کدهای  2D  برای بیشتر ابزارهای بارکدخوان قابل خواندن هستند. البته این نوع چاپگرها برای چاپ لیبل‌های کوچک و تکی مقرون به صرفه نیستند و از لحاظ دوام بارکدها هم چندان قابل اتکا نیستند.

رایج‌ترین چاپگرهای لیزری براساس 600 دی‌پی‌آی عمل می‌‌کنند، ولی دی‌پی‌آی برخی از آن‌ها هم 1200 است. البته تونرهای مخصوصی هم برای 4800 دی‌پی‌آی وجود دارد که از نظر مدیریت نقطه‌ها باز هم پیشرفت خواهند کرد.

چاپگرهای لیزری با چاپ لیبل‌هایی که کاربردهای غیرقفسه‌ای دارند، به خوبی کنار آمده‌اند و قدرت چاپ بارکدهای با دنسیته بالا را از 600 تا 1200 دی‌پی‌آی دارند.

چاپگرهای دات ماتریکس‌(چاپگرهای ضربه‌ای)

در روش دات ماتریکس، چندین سوزن که به تساوی در یک سطح افقی تقسیم شده قرار دارند، با حرکت کاغذ از طریق یک شاتر به عقب و جلو حرکت می‌‌کنند و به این ترتیب با زدن نقاط در کنار یکدیگر یک خط مستقیم را می‌‌سازند. تکنولوژی دات ماتریکس بارکدها را با دنسیته کم تا متوسط می‌‌سازد که ممکن است به‌طور کامل مورد نظر کاربر نهایی نباشند. اندازه نقاط در این روش باعث ایجاد محدودیت در زمینه تولید خطوط با دنسیته لازم می‌‌شود.

چاپگرهای دات ماتریکس در واقع پرینترهایی هستند که خط تولید آنان از تولید چندتایی با دنسیته کم، تغییر داده شده است و لذا چاپ   تکی در این روش، باطله   فراوانی دارد  و از آن‌جا‌ که فاصله کارتریج هم با  کاغذ  زیاد  است نمی‌‌توان کار بر روی سطح وسیع  را تأمین کرد.

چاپگرهای دات ماتریکس نمی‌‌توانند لیبل‌های بارکددار را در حجم بالا و با کیفیت خوب تولید کنند. کیفیت مناسب در این روش با دنسیته کم به متوسط قابل تأمین است. چاپگرهای IBM، Epson و Oki می‌‌توانند بارکدهای با کیفیت قابل پذیرش را تولید کنند. برای چاپ لیبل با ابعاد مختلف در این روش،‌ به یک صفحه سوزن‌خور ویژه نیاز است.

در چاپگرهای دات ماتریکس هزینه مرکب پایین است و از آن‌جا‌ که برنامه‌هایی هم هستند که براساس آن‌ها می‌‌توان چندین بار به بارکدها ضربه زد قیمت ریبون‌ها هم ناچیز می‌‌شود. اما با همه این اوصاف، چاپگرهای ضربه‌ای از نظر ایجاد سروصدا و از نظر نگه‌داری دردسرهایی را تحمیل می‌‌کنند.  در بیشتر موارد سوزن‌ها دچار تغییر فرم می‌‌شوند اما مشکل اصلی کماکان  به ریبون‌ها مربوط می‌‌شود چرا که اپراتور ماشین باید برای تعویض به موقع ریبون  تصمیم بگیرد.

بارکدهایی که توسط چاپگرهای دات ماتریکس یا همان چاپگرهای ضربه‌ای تولید می‌‌شوند یکی از اصلی‌ترین علل غلط خواندن بارکدها هستند. از آن‌جا‌ که چاپ بارکد با چاپگرهای ماتریکس یکی از مقرون به صرفه‌ترین روش‌ها در چاپ بارکد بوده، بسیاری از کم و کاستی‌های آن هم نادیده گرفته شده است.

در برخی از چاپگرهای ضربه‌ای، هد ثابت و کاغذ متحرک است، حال آن‌که در برخی دیگر، هد متحرک و کاغذ ثابت است. لیبل‌ها در این روش با استفاده از سوزن‌هایی که در سوراخ‌های حاشیه کار قرار می‌‌گیرند عبور داده می‌‌شوند و به‌طور کلی هد چاپی از مجموعه‌ای سوزن ردیف شده بهره می‌‌گیرد تا یک ماتریس 7*5 یا 9*7 را شکل دهد.

در این روش یک میکروپروسسور وجود دارد که کار آن دستور دادن به سوزن‌ها برای ضربه زدن در فواصل صحیح است. نقطه، واحد پایه‌ای چاپ در این روش است که می‌‌تواند 250 یا بیشتر از 250 حرکت سوزن را بگیرد تا نماد یک بارکد 1:2 را با میله‌ای به ضخامت 015/0 و طول 25/0 اینچ بسازد. بنابراین، سرعت در این روش در گرو سطح چاپی است و چون اساس این روش مکانیکی است، دقت نقطه‌ها در آن بالا نیست.

چاپگرهای ضربه‌ای می‌‌توانند فرم‌های چند نسخه‌ای را چاپ کنند، اما اغلب همان نسخه بالایی قابل خواندن است. اندازه نقطه‌ها در این روش مانع چاپ کدها با دنسیته بالا و کدهای با نسبت فرد (مثل 1:202) می‌‌شود. در این روش، محدودیت سطح لیبل به محدودیت ابعاد کاغذ مربوط می‌‌شود. در این روش فرمت‌ها متنوع هستند و بسته به مهارت برنامه‌ریز، می‌‌توان گرافیک‌های ساده را هم چاپ کرد. مرکب چاپگرهای ضربه‌ای مثل مرکب لیزر، ثابت و پایا نیست و بنابراین لیبل‌ها در معرض باران از بین می‌‌روند و بنابراین می‌‌توان کار این نوع چاپگرها را مناسب محیط‌های مناسب و دور از عوامل آسیب‌رسان دانست و در غیر این صورت برای لیبل باید پوشش محافظ در نظر گرفت. هر دو نوع پرینترهای 24 سوزنه و 9 سوزنی کیفیت خوبی برای چاپ بارکد دارند.

البته کیفیت بارکدهایی که با سیستم‌های 24 سوزنه تولید می‌‌شوند، بهتر از بارکدهایی است که با 9 سوزن چاپ می‌‌شوند چرا که ریبون مرکب کم‌تری می‌‌گیرد و با 24 سوزن، مرکب بیشتری منتقل می‌‌شود.

کاراکترهای پیش‌ساخته‌

چاپگرهای تماسی که با کاراکترهای پیش‌ساخته کار می‌‌کنند از نظر کار مثل ماشین تایپ‌های قدیمی کار می‌‌کنند. میله‌ها و کاراکترها در این حالت، از پیش بر روی یک محور چرخنده، برجسته‌سازی شده‌اند. در این روش لیبل‌های کاغذی، وینیلی و پلی‌استری با یک ریبون خشک کربنی در یک حالت چکش‌خور قرار می‌‌گیرند که این کار را یک الکترومغناطیس هدایت می‌‌کند.

وضعیت چکشی مزبور، کاغذ و ریبون را به محور چرخنده فشار می‌‌دهد تا به این ترتیب، تصویر از روی ریبون بر روی لیبل انتقال یابد. هر ضربه چکشی در این حالت به انتقال یک کاراکتر یا میله منجر می‌‌شود. این چکش‌ها از طریق میکروپروسسورهای کامپیوتر (صفحه کلید) کنترل می‌‌شوند. در این روش، فرمت لیبل در گرو کاراکترهای برجسته‌سازی شده بر روی محور چرخنده است و در واقع هر کاراکتری که بر روی  محور  مزبور  است، قابل  انتقال  بر روی لیبل هم  هست. این چاپگرها برای کارهای منفرد مناسب هستند و کیفیت آن‌ها هم بالاست. میزان  تولید  در این روش به  طول  لیبل‌ها  و  به  میزان  داده‌ها وابسته است.

روال عمومی در این روش، چاپ 40 تا 100 لیبل در دقیقه است. در این روش می‌‌توان لیبل را با میلار (Mylar)  یا فیلم‌های مشابه دیگر لمینیت کرد. البته در برخی از انواع این چاپگرها می‌‌توان لیبل‌های بارکد‌دار را بر روی دای‌کات سفید منتقل کرد.

روش‌های تخصصی‌تگ‌های فلزی‌

تگ‌های فلزی را می‌‌توان با تصویرگذاری مستقیم به روی ضخامت فلزی حساس به نور منتقل کرد. تصاویر از این طریق ایجاد و تثبیت می‌‌شوند و سپس به‌طور ثابت بر روی یک لایه شفاف دانه‌بندی شده ممهور می‌‌شوند. بر روی ضخامت هم می‌‌توان از طریق فعل و انفعالات شیمیایی یا لیزری با مرکب چاپ کرد و آن را با لایه‌ای دیگر محافظت کرد.

در همه این روش‌ها، کار ثابت می‌‌ماند، اما بهترین حالت متد عکس است. تگ‌های فلزی دو، سه برابر گران‌تر از بهترین لیبل‌های لمینیت شده هستند.

چاپ بالشتکی‌

برای چاپ مستقیم بر روی اشیا از چاپ بالشتکی هم استفاده می‌‌شود. طراحی مورد نظر از طریق لیزر بر روی پلیت گراور منتقل می‌‌شود و آنگاه به آن مرکب داده می‌‌شود و سپس یک تیغه دکتر بلید مرکب اضافی را برمی‌دارد و آنگاه مرکب باقی‌مانده در گودی‌ها بر روی بالشتک سیلیکون منتقل می‌‌شود. سپس به واسطه بالشتک مزبور، تصویر بر روی محصول منتقل شده و کیفیتی عالی را ایجاد می‌‌کند.

لیبل‌های فلکسو

لیبل‌های فلکسو جزو رایج‌ترین تولیدات آن هم با سرعت بالا هستند که از پلیت‌های لاستیکی تولید شده به روش فتوگرافیک و از مرکب استفاده می‌‌کنند. کیفیت در این روش به دقت اپراتور وابسته است و به‌طور معمول برای چاپ در تیراژ بالا مناسب است.

افست‌

فرایند افست از پلیت فلزی و لاستیک تشکیل می‌‌شود. کیفیت آن شبیه لیبل‌های فلکسو است و معمولاً از آن برای تیراژهای پایین‌تر استفاده می‌‌کنند.

انتخاب روش چاپ‌

اگر به چاپ داده‌های متغیر نیازی نباشد و از قبل هم مشخص شده باشد که به چه نوع لیبل‌هایی نیاز داریم مقرون به صرفه‌ترین روش همان است که کار را خودمان انجام ندهیم (با چاپ درون سازمانی) بلکه به بیرون واگذار کنیم. در این صورت به‌طور حتم لیبل‌های کیفی‌تری را در اختیار خواهیم داشت و طیف انتخاب‌هایمان هم گسترده‌تر خواهد بود.

هفت جنبه مهم‌

حجم: به چه میزان لیبل در دقیقه نیاز داریم، نوع محصول چیست؟ شیفت کار، تعداد روز و میزان تیراژ از چه قرار است؟ چه اسنادی مورد نیاز است و به چه تعداد خط کاری نیازی داریم.

انعطاف‌پذیری: انعطاف‌پذیری، قابلیت یک چاپکار است برای تولید فرمت‌های گوناگون مورد نیاز صنایع مختلف.

رزولوشن: آیا دنسیته کدها جوابگوی کاربرد مورد نظر است؟

محیط‌زیست: لیبل‌ها در چه شرایطی باید از نظر محیطی مورد استفاده قرار گیرند. دما، رطوبت، برودت، نور، ساییده شدن، مواد شیمیایی و غیره را باید در نظر گرفت تا بر روی لیبل تأثیر منفی نگذارند.

دوام لیبل‌ها: لیبل‌ها تا چه وقت باید دوام داشته باشند؟ آیا قرار است فقط به یک سفر بروند یا باید در انبارها بمانند و...؟

هزینه‌های مواد:‌ هزینه‌ها فراتر از هزینه چاپ می‌‌شود، هزینه کاغذ، مرکب پرینتر و... .

هزینه‌های تجهیزات: هزینه‌های پرینتر را در نظر بگیرید، بر روی طرح‌های مختلف برای سرمایه‌گذاری فکر کنید. مکان و سرعت چاپ را هم در نظر بگیرید.

بدیهی است که چاپگرها در حوزه بارکد از بازار خوبی برخوردار بوده‌اند اما با تحولاتی که در حوزه رزولوشن و انواع مرکب‌ها رخ داده است، نقش چاپگرها در آینده مهم‌تر خواهد شد.

.