سیستم های تشخیص هویت

با استفاده از ویژگی های فیزیولوژیک افراد احتمالا تاکنون به این نکته فکر کرده اید که چگونه اثر انگشت افراد مختلف با یکدیگر متفاوت است و چگونه با در دست داشتن این اثر انگشت می توان افراد را شناسایی کرد.

واقعیت این است که از سالها قبل دانشمندان به وجود این تفاوت میان اثر انگشت افراد پی برده اند و سیستمهای ریاضی خاصی را (که شاید یادگیری آن خالی از لطف نباشد) طراحی کرده اند که با استفاده از آن می توان اثر انگشت افراد مختلف را با زبان ریاضی و توسط مجموعه ای از اعداد بیان کرد. به روشها و سیستمهای آماری و ریاضی مورد استفاده برای تحلیل داده های فیزیولوژیک، بیومتریک گفته می شود. ویژگی های یکتا و عدم انطباق در تعدادی از مشخصه های فردی هر انسان وجود دارد که از جمله آنها می توان به بخشی از چشم و مولفه های بنیادی از سلولهای تشکیل دهنده موسوم به DNA اشاره نمود.

اگر بخواهیم آشنایی مختصری با این سیستم ها داشته باشیم بهتر است به تاریخچه بکارگیری این روشها و سیستمها اشاره ای بکنیم. آنچه از متون و تاریخ علم و فن قابل استخراج است به این موضوع اشاره دارد که چینی ها در حدود 600 سال قبل کاربردهای ابتدایی از اثر انگشت را مورد استفاده قرار می داده اند اما اولین کاربرد دقیق و کامل این موضوع به حدود 1890 میلادی در پاریس بر می گردد که برای شناسایی افراد از اثر انگشت آنها استفاده شده است. پس از آن این روش توسط پلیس برای شناسایی یا تایید هویت(2 کاربرد اصلی و مهم) افراد مورد استفاده قرار می گرفته است.

منظور از شناسایی این است که فردی ناشناخته است، مشخصات او گرفته می شود و با مشخصات همه مقایسه شده و مشخص می شود که چه کسی است. تایید هویت یعنی فرد ادعا می کند که مثلا "یاسر زمانی" است، سیستم مشخصات او را فقط با مشخصات "یاسر زمانی" نگهداری شده در سیستم مقایسه می نماید.

 در چهار دهه گذشته غیر از روش انگشت نگاری روشهای جدید دیگری (بیش از 10 روش) ابداع شده و مورد استفاده قرار گرفته است. موسسات و شرکتها روشهای جدیدتری را هر روزه مطرح می کنند و کشورها با بررسی آنها و مقایسه سرعت، قیمت و هزینه استفاده از آنها روشهای جدید را تایید نموده یا مورد استفاده قرار می دهند.

امروزه مشخصه های متعددی از انسانها می تواند برای شناسایی به کار رود که تعدادی از آنها فیزیکی و تعدادی رفتاری هستند. بعنوان مثال می توان از اثر انگشت، پوشش عنبیه و شبکیه، الگو های سیاهرگهای بدن و DNA  بعنوان ویژگی های فیزیکی و تون صدا، امضا و سرعت تایپ بعنوان ویژگی های رفتاری نام برد. از ویژگی های رفتاری معمولا تنها برای تایید هویت استفاده می در حالی که ویژگی های فیزیکی هم برای شناسایی و هم برای تایید هویت قابل استفاده اند. برای دسترسی به این ویژگی ها از ابزارها و روشهای خاصی مانند ضخامت و قطر رگها یا دایره های رنگی چشم، لرزشهای ناخودآگاه دست، چیدمان و شیوه قرار گرفتن اشکال هندسی بر روی انگشتان و ... استفاده می شود.

برگرفته از : روزنامه جام جم – هفته نامه کلیک – شماره 62