تفاوت ردگیری و ردیابی (Tracing & Tracking)

درک تفاوت ردگیری و ردیابی و اینکه برای دریافت داده های مورد نیاز چگونه هر کدام از آنها میتواند بهتر بکار برده شود، کمک می کند که مدیران عملیاتی بدانند کدام یک جهت یک کاربرد خاص بهتر است. ردگیری به منظور افزایش کارایی شرکت، محل قطعات را در عملیات تولید و انبار مشخص می کند. تکنولوژی ثبت خودکار داده های (ADC) سنتی براساس بارکد عموما برای اقلام یکسان در نمونه های یکدست بکار برده می شود. این کار معمولا به وسیله علامت گذاری و ردگیری ظرفی که اقلام در آن چیده و بسته بندی شده اند، انجام می شود و در فعالیتهای بارگیری، دریافت و موجودی ثبت می شود. در اکثر اوقات ردگیری شامل استفاده از برچسب با بارکد پرینت شده و خواندن آنها به وسیله بارکدخوانهای دستی می باشد.

برای مثال در تولید مواد غذایی ، معمولا محصولات با یک برچسب با کد محصول جهانی (UPC) علامت گذاری می شوند. برای تمام مواد غذایی با آرم تجاری، نوع و اندازه یا وزن یکسان ، برچسب با UPC یکسان استفاده می شود. خرده فروشان نیز براساس مفهومی به نام SKU یا واحد نگهداری مواد ردگیری را انجام میدهند. بدون در نظر گرفتن اینکه چه چیزی در حال ردگیری است، یک SKU برای ردگیری همه مواد یک نوع استفاده می شود. گروه SKU یک بچ نامیده می شود و هر بچ ممکن است شامل صدها هزار کالای مشخص با یک کد UPC باشد.

ردیابی بر ثبت شجره نامه قطعات، مجموعه ها و زیرمجموعه هایی که محصول نهایی را تشکیل میدهند، تمرکز می کند. هدف ردیابی قطعات جمع آوری داده های محصول از زمان پیدایش تا زمان از بین رفتن می باشد. آئین نامه های جدید دولتی و محدود کردن ریسک در حالیکه هزینه گارانتی در شرکتها ماکزیمم است، حرکت اجباری در مسیر رشد را برای ردیابی ایجاد می نماید.

برای مثال مطابق سند مستندسازی، حساب پذیری و قابلیت فراخوان صنعت حمل و نقل که در مجمع سال 2000 آمریکا مورد تایید قرار گرفت به منظور امکان فراخوان لاستیکهای معیوب براساس شماره VIN خودرو میبایست نیازمندیهای لازم در شرکتهای خودرو سازی و تولید لاستیک فراهم شود.

در پاسخ به این نیاز، گروه صنایع خودرو سازی اقدام به توسعه استاندارد ردگیری و تعیین هویت قطعات B11 نمود که تامین کنندگان می بایست براساس یک روش یکسانی، برچسب RFID قابل خواندن و نوشتن غیرفعال را در محل مشخصی از لاستیک و چرخ قرار دهند. برچسب RFID به پشتیبانی فرایند مونتاژ و امکان ردیابی قطعه به قطعه لاستیک در چرخه عمر آن کمک می کند و چون می توان برچسب RFID را به عنوان یک پایگاه داده سبک استفاده نمود، برای ثبت VIN خودرو و اطلاعات خدمات لاستیک در تمام طول عمر آن مناسب می باشد.

بنابراین در حالی که ردگیری و ردیابی از بعضی از تکنولوژیهای ثبت خودکار داده های یکسان بهره می برند با روشهای کاملا متفاوتی به اهداف خاصی می رسند.

برگرفته از کتاب ردیابی